نویسندگان

چکیده مقاله

هدف پژوهش حاضر شناسایی ويژگیهای روانسنجی سياهه خودتنظيمی نوجوانی (IRSA) در دانشآموزان دختر ايرانی بوده است. این ابزار نظريه محور است که دو جنبه زمانی خودتنظيمی (خودتنظيمی در کوتاهمدت و بلندمدت) را مورد ارزيابی قرار میدهد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه بود، که در سال تحصيلی 49-3931 در دبيرستانهای شهر شاهينشهر (اصفهان) مشغول به تحصيل بودند. 633 دانشآموز مقطع متوسطه با استفاده از روش نمونهگيری خوشهای انتخاب شدند و از ايشان خواسته شد پرسشنامههای خودگزارشی را که متمرکز بر خودتنظيمی ارادی (شامل سياهه خودتنظيمی نوجوانی و الگوی انتخاب، بهينهسازی و جبران) و سازگاری روانشناختی (شامل سياهه سازگاری برای دانشآموزان دبيرستانی) بودند را کامل کنند. نتايج اجرای تحليل عاملی تأييدی نشان داد که الگوی دو عاملی خودتنظيمی کوتاهمدت و بلندمدت از برازش مناسبی برخوردار است. روايي سازه، ملاکی و افزايشی سياهه خودتنظيمی مورد تأييد قرار گرفت. ضريب اعتبار برای خودتنظيمی کوتاهمدت و برای خودتنظيمی بلندمدت 08/0=α برآورد گرديد که رضايتبخش بود. در نهايت، نتايج نشان داد که سياهه خودتنظيمی نوجوانی ابزاری معتبر برای ارزيابی و سنجش ابعاد خودتنظيمی ارادی در دوره نوجوانی است.