بررسی فرسودگی شغلی در پزشکان بیمارستان امام حسین (ع) در دوران پاندمی کووید 19
محورهای موضوعی : روانشناسی بالینی و آسیب شناسی روانی
رزیتا داوری آشتیانی
1
,
شقایق کامیان
2
*
,
مژگان خادمی
3
1 - گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2 - گروه رادیوتراپی انکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
3 - گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
فرسودگی شغلی یک حالت هیجانی است که با خستگی عاطفی و هیجانی، مسخ شخصیت و حس پایین موفقیت شخصی همراه است. این مطالعه به شناخت این سندرم در متخصصان و دستیاران بیمارستان امام حسین (ع) پرداخته است. از سیاهه فرسودگی شغلی مسلش که ترجمه فارسی آن اعتبارسنجی شده و شامل 22 ماده است و به سنجش جنبه‌هاي سه‌گانه فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی، پدیده‌هاي شخصيت‌زدایی و فقدان موفقيت فردی می‌پردازد، استفاده شد. داده‌ها در نرم افزار SPSS وارد و با سه تست Shapiro-Wilk، independent T- Test و Mann–Whitney U test انجام شد. در این مطالعه تعداد 78 پزشک شرکت کردند. بدون در نظر گرفتن ارتباط با کار در بخش کووید 19، میزان شدید بودن خستگی عاطفی 1/23 درصد، شخصیت‌زدایی 2/28 درصد و فقدان موفقیت فردی 7/66 درصد بود. در بین دستیاران سال پایین (سال 2-1) میزان خستگی عاطفی شدید و شخصیت‌زدایی به‌طور معنادار بیشتر از سال بالا بود؛ اما فقدان موفقیت فردی در همه دستیاران یکسان بود. در افراد زیر 40 سال که در بخش کووید کار می‌کردند، نسبت به بخش‌های غیرکووید تنها فقدان موفقیت فردی اختلاف معناداری داشت (041/0= P. Value) که در کسانی که فرزند نداشتند اختلاف این حیطه باز معنادار بود (021/0= P. Value). اما در سایر متغیرها اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که سن زیر 40 سال، جنس زن، نداشتن فرزند و وضعیت دستیاری در قیاس با هیأت علمی با میزان بالاتری از فرسودگی شغلی همراه بودند. در سنین زیر 40 سال فرسودگی شغلی در هر سه حوزه بیشتر بود.
Burnout is a psychological syndrome of emotional exhaustion, depersonalization, and reduced personal accomplishment. This study evaluted this syndrome in specialist and residents working in Imam Hossein center in Covid wards and other wards. Maslash Burnout Inventory survey including 22 items in three general scales including emotional exhaustion, depersonalization, and personal accomplishment was used. Data were analyzed in SPSS with Shapiro-Wilk test, Independent T- Test, and Mann–Whitney U test. In this study, 78 physicians participated. Irrespective of working in Covid ward, emotional exhaustion was 23.1%, depersonalization was 28.2%, and reduced personal accomplishment was 66.7%. Emotional exhaustion and depersonalization in level 1-2 residents were significantly more than higher levels, but, personal accomplishment was the same in all levels. The only parameter that was significantly different between Covid wards and other wards was reduced personal accomplishment (P value=0.041) and this was again significant different in participants who did not have children (P. Value= 0.021). There was not any difference in other variables. It was revealed that age under 40 years, female gender, nulliparity, and being resident were related with more burnout syndrome. In participants who were younger than 40-year-old burnout syndrome was more common in all three scales.