نقش بدرفتاری‌های عاطفی دوران کودکی در پيش‌بينی پرخاشگری بزرگسالی
محورهای موضوعی : روانشناسیبهناز شیدعنبرانی 1 , علیرضا گل 2 , فاطمه فرهادیان 3 , زهرا طبیبی 4 * , سید سجاد نامور طباطبایی 5
1 - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی، مشهد
2 - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی، مشهد
3 - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی، مشهد
4 - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی، مشهد
5 - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی، مشهد
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش بدرفتاري هاي عاطفي دوران کودکي در پيش بيني پرخاشگري بزرگسالي با واسطه گري صفات مرضي شخصيت بود. اين پژوهش در چارچوب طرح همبستگي (توصيفي) است و جامعه آماري آن شامل تمام افراد بين 18 تا 50 سال بود. نمونة پژوهش حاضر 266 نفر بودند که به صورت در دسترس انتخاب گرديد. آزمودني ها، پرسشنامه هاي پرخاشگري باس- پري، پرسشنامه شخصيت براساس DSM-5 (PID-5) و تجارب دورة زندگي را به صورت داوطلبانه تکميل کردند. نتايج نشان دهندة اثر مستقيم ترکيب متغيرهاي بدرفتاريهاي عاطفي بر ترکيب متغيرهاي صفات مرضي 0/22، اثر مستقيم ترکيب متغيرهاي بدرفتاريهاي عاطفي بر پرخاشگري 0/24 و اثر مستقيم ترکيب متغيرهاي صفات مرضي بر پرخاشگري 0/64 بود. براساس آزمون تي مسيرهاي غيرمستقيم مدل معنادار ميباشد و اين حاکي از معني داري نقش واسطه اي صفات مرضي در ارتباط بين بدرفتاري هاي عاطفي دوران کودکي و پرخاشگري بزرگسالي است. از يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت که مدل علي نقش ميانجي صفات مرضي شخصيت در رابطه ميان بدرفتاري هاي عاطفي دوران کودکي با پرخاشگري دوران بزرگسالي تأييد مي شود.
The aim of this study was to determine the role of childhood emotional (affective) maltreatments (abuse) in predicting adult aggression with the mediating role of pathological (morbid) personality traits. This research was a descriptive correlational study and the statistical population included all persons between 18 and 50 years old. The sample of this study was 266 people who were selected through available sampling. Subjects completed the Buss-Perry Aggression Questionnaire (AQ), DSM-5 Personality Inventory (PID-5) and Life Experiences Questionnaire (LEQ) on a voluntary basis. The direct effect of emotional maltreatment variables on the morphological variables was 0.22, the direct effect of the emotional maltreatment variables on aggression was 0.24 and the direct effect of combining morbidity variables on aggression was 0.64. According to the t-test, the indirect paths of the model are significant, indicating a significant mediating role of pathological characteristics in the relationship between childhood emotional abuse and adult aggression. From the findings of this study, it can be concluded that the causal model of the mediating role of pathological (morbid) personality traits is confirmed in relationship between childhood emotional maltreatment and adulthood aggression.