رابطه اميد به تحصيل و رويکرد به يادگيری: بررسی نقش واسطه‌ای خودتنظيمی تحصيلی
محورهای موضوعی : روانشناسیسمیرا راه پیما 1 , حمید بارانی 2 * , فرهاد خرمائی 3
1 - دانشکده روانشناسی تربیتی، دانشگاه شیراز
2 - دانشکده روانشناسی تربیتی، دانشگاه شیراز
3 - دانشکده روانشناسی تربیتی، دانشگاه شیراز
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر تعيين نقش واسطهگري خودتنظيمي تحصيلي در ارتباط بين اميد به تحصيل و ابعاد رويکرد به يادگيري بود. جامعة آماري پژوهش حاضر تمام دانش آموزان متوسطه دوم منطقه ششده و قره بلاغ بودند که در سال تحصيلي 96-95 مشغول به تحصيل بودند. شرکت کنندگان پژوهش 348 نفر از دانش آموزان دختر (223) و پسر ( 125) بودند که به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي خودتنظيمي تحصيلي (بوفارد و همکاران، 1995)، پرسشنامه اميد به تحصيل (خرمائي و کمري، 1396) و مقياس رويکرد به يادگيري (اليوت و همکاران، 1999) پاسخ دادند. به منظور پاسخگويي به فرضيه هاي پژوهش از مدل يابي معادلات ساختاري و نرم افزار AMOS 22 استفاده شد. نتايج نشان داد که اميد به تحصيل هم به صورت مستقيم و هم به طور غيرمستقيم و از طريق خودتنظيمي تحصيلي، پيش بيني کنندة رويکرد به يادگيري بود. در مجموع، نتايج پژوهش حاضر بيانگر اهميت و نقش متغير اميد به تحصيل در افزايش خودتنظيمي تحصيلي و افزايش رويکردهاي انطباقي است. با توجه به نقش سازگارانه اميد به تحصيل ضروري است که متوليان تعليم و تربيت به آموزش اينگونه توانمندي ها به دانش آموزان توجه ويژه داشته باشند. همچنين افزايش نگرش منفي نسبت به تحصيل و کاهش انتظار مثبت نسبت به تحصيل در جامعة کنوني نيز ضرورت پرداختن و آموزش توانمندي هايي همچون اميد را دوچندان مي سازد.
The aim of this study was to investigate the mediating role of academic self-regulation in the relationship between academic hope and components of approaches to learning. Participants were 348 high school students (223 girls and 125 boys) which were selected using the random cluster sampling method during 2014-2015 academic years. In order to investigate the variables of research, Self-Regulation Questionnaire (Bouffard et al., 1995), Academic Hope and Learning Approach (Elliot et al., 1999) scale were used. For analyzing the research model, structural equation model and Amos 22 software were used. Results showed that academic hope predicted approach to learning directly and also indirectly through academic self- regulation. In sum, the results of this study indicate the importance and role of academic hope in increasing academic self-regulation and adaptive approaches. Due to the adaptive role of academic hope, educators need to pay special attention to teach these capabilities to students. Also, an increase in the negative attitude toward education and a decrease in the positive expectation of education society today will also increase the need for education and training of capabilities such as hope.