پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش شدت درگیری و استرس کرونا در پیشبینی نشانگان اختلال نافرمانی مقابلهای با میانجیگری پرخاشگری والدین انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان و نوجوانان استان هرمزگان در سال 1400 بودند که والدین آنها به چکیده کامل
پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش شدت درگیری و استرس کرونا در پیشبینی نشانگان اختلال نافرمانی مقابلهای با میانجیگری پرخاشگری والدین انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان و نوجوانان استان هرمزگان در سال 1400 بودند که والدین آنها به علت مشکلات نافرمانی فرزند درخواست خدمات مشاورهای داشتند که 260 نفر بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفتهشده، مقیاس استرس کرونا (CSS-18)، مقیاس درجهبندی اختلال نافرمانی مقابلهای (ODDRS)، پرسشنامه پرخاشگری اهواز (AAQ) و یک سؤال محقق ساخته برای اندازهگیری شدت درگیری با بیماری کرونا بود. دادهها از طریق همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و نرمافزارهای SPSS-26 و AMOS-23 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد شدت درگیری با بیماری کرونا (0/20)، استرس کرونا (0/27) و پرخاشگری (0/25) میتواند نشانگان اختلال نافرمانی مقابلهای را پیشبینی کنند. شدت درگیری با بیماری کرونا (0/33) و استرس کرونا (0/32) میتوانند پرخاشگری را پیشبینی کنند. شدت درگیری با بیماری کرونا (0/08) و استرس کرونا (0/08) میتوانند با میانجیگری پرخاشگری، بهصورت غیرمستقیم نشانگان اختلال نافرمانی مقابلهای را پیشبینی کنند. با توجه به یافتهها میتوان نتیجه گرفت که شدت درگیری و استرس کرونا در والدین میتواند بهصورت مستقیم و غیرمستقیم و از طریق افزایش پرخاشگری در والدین باعث پیدایش نشانگان اختلال نافرمانی در فرزندان شود.
پرونده مقاله