پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطة بين امنيت رواني، حمايت اجتماعي و تاب آوري با بروز اختلال تنيدگي پس از سانحه بود. بدين منظور 130 دانش آموز از دبيرستان هاي دخترانه و پسرانه شهر سرپل ذهاب به شيوة نمونه گيري در دسترس و متناسب با سهم جمعيتي هرناحيه به عنوان حجم نمونه انتخ چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطة بين امنيت رواني، حمايت اجتماعي و تاب آوري با بروز اختلال تنيدگي پس از سانحه بود. بدين منظور 130 دانش آموز از دبيرستان هاي دخترانه و پسرانه شهر سرپل ذهاب به شيوة نمونه گيري در دسترس و متناسب با سهم جمعيتي هرناحيه به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و ابزار پژوهش شامل سياهه امنيت رواني امين پور برگرفته از مازلو، زمينه يابي حمايت اجتماعي شربورن و استوارت، مقياس تاب آوري کونور و ديويدسون و مقياس تجديدنظرشده تأثيرحوادث وايس و مارمر بود. داده ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شد. نتايج نشان داد که بين امنيت رواني با اختلال تنيدگي پس از سانحه، بين حمايت اجتماعي با اختلال تنيدگي پس از سانحه و همچنين بين تاب آوري با اختلال تنيدگي پس از سانحه رابطه منفي و معني دار وجود دارد.
پرونده مقاله
هدف ازاین پژوهش بررسی رابطه علی خود تنظیمی با تاب اوری تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای انگیزش خود مختار است . جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان کارشناسی دانشگاه های دولتی تهران در سال تحصیلی 97-98 تشکیل می دادند. از این جامعه 360 نفر انتخاب شدند . شیوه نمونه گیری به صور چکیده کامل
هدف ازاین پژوهش بررسی رابطه علی خود تنظیمی با تاب اوری تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای انگیزش خود مختار است . جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان کارشناسی دانشگاه های دولتی تهران در سال تحصیلی 97-98 تشکیل می دادند. از این جامعه 360 نفر انتخاب شدند . شیوه نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام گرفت. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خود تنظیمی بوفارد (1995) ،پرسش نامه انگیزش تحصیلی والرند (1989) ، و پرسش نامه تاب آوری تحصیلی مارتین (2003) بودند .
داده ها با استفاده از مدل یابی روابط علی (تحلیل مسیر) مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان دادکه نه تنها تاب آوری یاد گیرندگان به گونه مستقیم از طریق خود تنظیمی قابل پیش بینی است بلکه این رابطه از طریق انگیزش خود مختار تحصیلی نیز میانجیگری می شود.
پرونده مقاله
هدف از اين پژوهش بررسي رابطه علّي خودتنظيمي با تاب آوري تحصيلي با توجه به نقش واسطه اي انگيزش خودمختار است. جامعه آماري اين پژوهش را دانشجويان کارشناسي دانشگاه هاي دولتي تهران در سال تحصيلي 97-98 تشکيل مي دادند. از اين جامعه 360 نفر انتخاب شدند. شيوه نمونه گيري به صورت چکیده کامل
هدف از اين پژوهش بررسي رابطه علّي خودتنظيمي با تاب آوري تحصيلي با توجه به نقش واسطه اي انگيزش خودمختار است. جامعه آماري اين پژوهش را دانشجويان کارشناسي دانشگاه هاي دولتي تهران در سال تحصيلي 97-98 تشکيل مي دادند. از اين جامعه 360 نفر انتخاب شدند. شيوه نمونه گيري به صورت تصادفي خوشه اي انجام گرفت. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه خود تنظيمي بوفارد (1995)، پرسشنامه انگيزش تحصيلي والرند (1989)، و پرسشنامه تاب آوري تحصيلي مارتين (2003) بودند. داده ها با استفاده از مدل يابي روابط علّي (تحليل مسير) مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که خودتنظيمي بر تاب آوري اثر مستقيم و معنادار دارد، به اين معني که افزايش خودتنظيمي در يادگيرندگان ميتواند موجب ارتقاء تاب آوري در آنان شود. همچنين رابطه انگيزش خودمختار و تاب آوري مستقيم و منفي است که بدليل انگيزش بيروني است و نشان دهنده آن است انگيزش غير خودمختار تاب آوري تحصيلي را کم مي کند. علاوه براين چون رابطه کل متغير خودتنظيمي کمتر از رابطه مستقيم آن با تاب آوري است، احتمال نقش ميانجي انگيزش خودمختار منتفي نمي باشد. بنابراين نه تنها تاب آوري يادگيرندگان به گونه مستقيم از طريق خودتنظيمي قابل پيش بيني است بلکه اين رابطه از طريق انگيزش خودمختار تحصيلي نيز ميانجيگري مي شود.
پرونده مقاله