پژوهش حاضر با هدف شناسايي عوامل مؤثر بر ارتباط دانش آموزان با مدرسه در دانش آموزان دختر و پسر صورت پذيرفت. به اين منظور 1701 دانش آموز (574 پسر و 695 دختر) شاغل به تحصيل از 91 مدرسه به صورت نمونه گيري خوشه اي طبقه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه ارتباط با مدرسه (QBS)، چکیده کامل
پژوهش حاضر با هدف شناسايي عوامل مؤثر بر ارتباط دانش آموزان با مدرسه در دانش آموزان دختر و پسر صورت پذيرفت. به اين منظور 1701 دانش آموز (574 پسر و 695 دختر) شاغل به تحصيل از 91 مدرسه به صورت نمونه گيري خوشه اي طبقه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه ارتباط با مدرسه (QBS)، پرسشنامه دلبستگي به کلاس، پرسشنامه باورهاي خودکارآمدي (01-ESG)، مقياس افراد در زندگي من (LMIP) و پرسشنامه خودمهارگري پاسخ دادند؛ همچنين 17 نفر از کارکنان مدرسه به پرسشنامه جوّ و وضعيت مدرسه پاسخ دادند. جامعه آماري اين مطالعه، دانش آموزان پايه آخر مقاطع ابتدايي، راهنمايي و متوسطه شهرستان اردبيل در سال تحصيل 09-9831 بودند. در اين تحقيق براي تحليل داده ها از روش آماري مدلسازي خطي سلسله مراتبي و يک مدل دو سطحي استفاده شد؛ مدل مذکور شامل دو زير مدل در سطح دانش آموز و مدرسه بود. در بررسي نتايج حاصل از تحليل داده ها در سطح اول متغيرهاي جنس، سن، دلبستگي به والدين، دلبستگي به همتايان، دلبستگي به کلاس، باورهاي خودکارآمدي و خودمهارگري توانايي پيشبيني ارتباط دانش آموزان با مدرسه را دارند. در سطح دوم نيز متغيرهاي امکانات مدارس، جوّ مدارس، موقعيت مدارس و تراکم کلاسي توانايي پيشبيني ارتباط دانش آموزان با مدرسه را دارند. ولي تعداد دانش آموزان مدارس، عامل پيشبين معناداري براي ارتباط با مدرسه نبود. ساير يافته ها بيانگر اين هستند که ارتباط با مدرسه از مقطع ابتدايي تا متوسطه در بين دانش آموزان کاهش مييابد.
پرونده مقاله
