امید به عنوان یکی از رویکردهای مطرح در روانشناسی مثبتنگر در سال های اخیر توجه متخصصان تعلیم و تربیت را به خود اختصاص داده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطهگری خودتنظیمی تحصیلی در ارتباط بین امید به تحصیل و ابعاد رویکرد به یادگیری بود. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر تم چکیده کامل
امید به عنوان یکی از رویکردهای مطرح در روانشناسی مثبتنگر در سال های اخیر توجه متخصصان تعلیم و تربیت را به خود اختصاص داده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطهگری خودتنظیمی تحصیلی در ارتباط بین امید به تحصیل و ابعاد رویکرد به یادگیری بود. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر تمام دانشآموزان متوسطه دوم منطقه ششده و قرهبلاغ بودند که در سال تحصیلی 96-95 مشغول به تحصیل بودند. شرکتکنندگان پژوهش 348 نفر از دانشآموزان دختر (223) و پسر ( 125) بودند که به شیوه نمونهگیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه-های خودتنظیمی تحصیلی، پرسشنامه امید به تحصیل و مقیاس رویکرد به یادگیری پاسخ دادند. به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS 22 استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که امید به تحصیل هم به صورت مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق خودتنظیمی تحصیلی، پیشبینی کننده رویکرد به یادگیری بود. نتیجهگیری: در مجموع یافتههای پژوهش حاضر بیانگر اهمیت توجه به نقش امید به تحصیل و خودتنظیمی تحصیلی در رویکرد به یادگیری است.
پرونده مقاله
مقدمه: بی صداقتی تحصیلی به دلیل آثار نامطلوب فردی و اجتماعی بسیار مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت واقع شده است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش واسطهای کمک طلبی تحصیلی در ارتباط بین هیجان تحصیلی امید و بی صداقتی تحصیلی بود. روش: شرکتکنندگان پژوهش 360 نفر از دانشآموزان چکیده کامل
مقدمه: بی صداقتی تحصیلی به دلیل آثار نامطلوب فردی و اجتماعی بسیار مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت واقع شده است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش واسطهای کمک طلبی تحصیلی در ارتباط بین هیجان تحصیلی امید و بی صداقتی تحصیلی بود. روش: شرکتکنندگان پژوهش 360 نفر از دانشآموزان (177 دختر و 184 پسر) دوره متوسطه اول بودند که به شیوه نمونهگیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های هیجان تحصیلی امید، پرسشنامه کمک طلبی تحصیلی و مقیاس بی-صداقتی تحصیلی پاسخ دادند. به منظور بررسی فرضیههای پژوهش از مدلیابی معادلات ساختاری و نرمافزار 22 AMOS استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که هیجان تحصیلی هم به صورت مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق کمک طلبی تحصیلی، پیشبینی کننده بی صداقتی تحصیلی است. نتیجهگیری: در مجموع یافتههای پژوهش حاضر بیانگر اهمیت توجه به نقش هیجان تحصیلی امید و کمک طلبی تحصیلی در کاهش بی صداقتی تحصیلی دانش آموزان است.
پرونده مقاله
پژوهش حاضر به دنبال تعیین نقش واسطه ای کمک طلبی تحصیلی در ارتباط بین هیجان تحصیلی امید و بی صداقتی تحصیلی است. شرکت کنندگان پژوهش 360 نفر از دانش آموزان (177 دختر و 184 پسر) دوره متوسطه اول بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه هیجان تحصیل چکیده کامل
پژوهش حاضر به دنبال تعیین نقش واسطه ای کمک طلبی تحصیلی در ارتباط بین هیجان تحصیلی امید و بی صداقتی تحصیلی است. شرکت کنندگان پژوهش 360 نفر از دانش آموزان (177 دختر و 184 پسر) دوره متوسطه اول بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه هیجان تحصیلی امید (پکران و همکاران، 2002)، مقیاس کمک طلبی تحصیلی (ریان و پینتریچ، 1997) و مقیاس بی صداقتی تحصیلی (مککابی و تروینیو، 1996) پاسخ دادند. به منظور بررسی سؤال پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار 22 AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که هیجان تحصیلی هم به صورت مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق کمک طلبی تحصیلی، پیش بینی کننده بی صداقتی تحصیلی است. در مجموع یافته های پژوهش حاضر بیانگر اهمیت توجه به نقش هیجان تحصیلی امید و کمک طلبی تحصیلی در کاهش بی صداقتی تحصیلی دانش آموزان است.
پرونده مقاله
هدف پژوهش حاضر تعيين نقش واسطهگري خودتنظيمي تحصيلي در ارتباط بين اميد به تحصيل و ابعاد رويکرد به يادگيري بود. جامعة آماري پژوهش حاضر تمام دانش آموزان متوسطه دوم منطقه ششده و قره بلاغ بودند که در سال تحصيلي 96-95 مشغول به تحصيل بودند. شرکت کنندگان پژوهش 348 نفر از دانش آ چکیده کامل
هدف پژوهش حاضر تعيين نقش واسطهگري خودتنظيمي تحصيلي در ارتباط بين اميد به تحصيل و ابعاد رويکرد به يادگيري بود. جامعة آماري پژوهش حاضر تمام دانش آموزان متوسطه دوم منطقه ششده و قره بلاغ بودند که در سال تحصيلي 96-95 مشغول به تحصيل بودند. شرکت کنندگان پژوهش 348 نفر از دانش آموزان دختر (223) و پسر ( 125) بودند که به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي خودتنظيمي تحصيلي (بوفارد و همکاران، 1995)، پرسشنامه اميد به تحصيل (خرمائي و کمري، 1396) و مقياس رويکرد به يادگيري (اليوت و همکاران، 1999) پاسخ دادند. به منظور پاسخگويي به فرضيه هاي پژوهش از مدل يابي معادلات ساختاري و نرم افزار AMOS 22 استفاده شد. نتايج نشان داد که اميد به تحصيل هم به صورت مستقيم و هم به طور غيرمستقيم و از طريق خودتنظيمي تحصيلي، پيش بيني کنندة رويکرد به يادگيري بود. در مجموع، نتايج پژوهش حاضر بيانگر اهميت و نقش متغير اميد به تحصيل در افزايش خودتنظيمي تحصيلي و افزايش رويکردهاي انطباقي است. با توجه به نقش سازگارانه اميد به تحصيل ضروري است که متوليان تعليم و تربيت به آموزش اينگونه توانمندي ها به دانش آموزان توجه ويژه داشته باشند. همچنين افزايش نگرش منفي نسبت به تحصيل و کاهش انتظار مثبت نسبت به تحصيل در جامعة کنوني نيز ضرورت پرداختن و آموزش توانمندي هايي همچون اميد را دوچندان مي سازد.
پرونده مقاله
هدف این پژوهش، بررسي نقش واسطهای خودپنداره تحصیلی در رابطه بین امید به تحصیل و رفتار غیرمولد تحصیلی بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانشآموزان دوره متوسطه دوم منطقه درودزن در سال تحصیلی 99-1398 بودند. شرکت چکیده کامل
هدف این پژوهش، بررسي نقش واسطهای خودپنداره تحصیلی در رابطه بین امید به تحصیل و رفتار غیرمولد تحصیلی بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانشآموزان دوره متوسطه دوم منطقه درودزن در سال تحصیلی 99-1398 بودند. شرکتکنندگان 299 دانشآموز (167 دختر و 132 پسر) بودند كه به روش نمونهگيري تصادفي خوشهای انتخاب شدند و مقياسهای امید به تحصیل (خرمایی و کمری، 1396)، رفتار غیرمولد تحصيلي (ریمکوس، 2012) و سیاهه خودپنداره تحصیلی (چن و تامپسون، 2004) را تكميل كردند. بهمنظور پاسخگویی به فرضیههای پژوهش از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که امید به تحصیل، هم بهصورت مستقیم و هم بهطور غیرمستقیم و از طریق خودپنداره تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی اثر منفی دارد. در مجموع، یافتههای این پژوهش بیانگر اهمیت توجه به نقش امید به تحصیل و خودپنداره تحصیلی در کاهش رفتار غیرمولد تحصیلی دانشآموزان است.
پرونده مقاله
پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود که با هدف تعیین رابطه شایستگی اجتماعی-هیجانی با تابآوری تحصیلی، با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی و امیدواری تحصیلی در نمونهای از دانشآموزان ایرانی اجرا شد. در این پژوهش 283 نفر دانشآموز رشته علوم انسانی به روش نمونهگیری چکیده کامل
پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود که با هدف تعیین رابطه شایستگی اجتماعی-هیجانی با تابآوری تحصیلی، با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی و امیدواری تحصیلی در نمونهای از دانشآموزان ایرانی اجرا شد. در این پژوهش 283 نفر دانشآموز رشته علوم انسانی به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. متغیرها با استفاده از پرسشنامههای شایستگی اجتماعی-هیجانی (زو و ای، 2012)، تابآوری تحصیلی کاسیدی (2016) خودکارآمدی تحصیلی (جمالی و همکاران، 2013) و امیدواری اشنایدر(2000) اندازه گیری شدند. تحلیل آماری دادهها به کمک نرمافزار AMOS و با روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد مدل نظری با دادهها برازش مطلوب دارد. به علاوه بین شایستگی اجتماعی-هیجانی با تابآوری (36/0=r)، خودکارآمدی تحصیلی (53/0=r) و امیدواری (47/0=r) با تابآوری تحصیلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی و امیدواری نیز در رابطه بین این دو متغیر تأیید شد. چشم-انداز این پژوهش ایجاد زمینه برای انجام تحقیقات آزمایشی در راستای متغیرهای پژوهش است تا اثربخشی مداخلات مبتنی بر شایستگی اجتماعی-هیجانی بر تابآوری تحصیلی با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیل کننده مورد بررسی قرار گیرد.
پرونده مقاله